Gorillaz | Plastic Beach

01. Orchestral intro

02. Welcome to the world of the Plastic Beach

03. White flag

04. Rhinestone eyes

05. Stylo

06. Superfast jellyfish

07. Empire ants

08. Glitter freeze

09. Some kind of nature

10. On melancholy hill

11. Broken

12. Sweepstakes

13. Plastic beach

14. To binge

15. Cloud of unknowing

16. Pirate jet

Διάρκεια | 56:46

Ημερομηνία κυκλοφορίας | 03.03.2010

-------------------------------------------------------------------------------------

Τα υγρά τροπικά δάση της Κεντρικής και της Δυτικής Αφρικής αποτελούν το πεδίο διαβίωσης του μεγαλύτερου σε μέγεθος μέλους της οικογένειας των πρωτευόντων που ζουν σήμερα, του γορίλλα. Η Γκαμπόν, το Καμερούν και η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό αποτελούν τις κυριότερες χώρες στις οποίες μπορεί κανείς να συναντήσει ένα γορίλλα. Το να δεις μπροστά σου αυτό το "τέρας" των 180 εκατοστών και 160-300 κιλών μπορεί να φαντάζει τρομακτικό, αλλά σίγουρα είναι ακίνδυνο, καθώς τρέφονται με φρούτα, βλαστούς και φύλλα. Ο μόνος λόγος για να επιτεθεί θα είναι με υπευθυνότητά σου, αυτό είναι βέβαιο.

Στην ομάδα των γορίλλων - περίπου 15 μελών - ανήκουν κάποια θηλυκά, τα ανήλικα της ομάδας και κάποια ενήλικα αρσενικά, τα οποία όμως δεν αναλαμβάνουν κάποιον ηγετικό ρόλο. Αυτόν τον έχει καπαρωμένο το κυρίαρχο αρσενικό της ομάδας, ο γηραιότερος συνήθως, με τη χαρακτηριστική ασημένια ράχη, ο οποίος καθοδηγεί και τους υπόλοιπους.

Η μοναδική φορά που μπορεί να τρομάξει κανείς από ένα γορίλλα είναι όταν κάνει τη χαρακτηριστική κίνηση να χτυπήσει με τα χέρια του το στήθος του, βγάζοντας ταυτόχρονα κραυγές και ισχυρά μουγκρητά. Αυτό γίνεται για επίδειξη δύναμης αλλά και για τον εκφοβισμό των εχθρών της ομάδας.

Τόσο απλό ζώο είναι ο γορίλλας, χωρίς πολλές φιοριτούρες και δηθεν-ισμούς. Σε αντίθεση με άλλους "γορίλλες" που ξεκίνησαν από αντίδραση στην όλη φιλοσοφία του MTV και της βιομηχανίας της μουσικής, για να καταλήξουν οι κυριότεροι εκπρόσωποι της, ακόμα και σε μορφή κούκλας (και σε πολλούς διαφορετικούς τύπους, παρακαλώ).

Πέρα όμως από το φιλοσοφικό του θέματος, η αλήθεια είναι ότι όταν ο Damon Albarn και το συνάφι του ασχολούνται με τη δουλειά τους, την κάνουν πάρα πολύ καλά. Οι προηγούμενες δύο προσπάθειες (2001 - Gorillaz, 2005 - Demon Days) στέφθηκαν με επιτυχία. Και το 2010, με το Plastic Beach μας έδωσαν κάτι ακόμη καλύτερο. Εν μέσω θέρους, αποτελεί το καλύτερο δροσιστικό για τα αυτιά μας, αλλά και τον υπόλοιπο καιρό θα μας θυμίζει τις ατέλειωτες ώρες στην παραλία.

Η ιδέα για τον τίτλο θυμίζει αρκετά ελληνική διαφήμιση πάντως: ήρθε στον Albarn όταν έβλεπε τα πολλά πεταμένα πλαστικά στην παραλία μπροστά στο σπίτι του. Κι έτσι, σα να μας λένε "όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά, σε θάλασσες κι ακτές" κατάφεραν να κάνουν το καλοκαίρι μας ακόμη πιο όμορφο, με υπέροχες μελωδίες, συνεργαζόμενοι με μία πλειάδα καλλιτεχνών, όπως: Snoop Dogg, Gruff Rhys, Bobby Womack, Mos Def, Lou Reed, Mick Jones, Mark E. Smith, Paul Simonon, Hypnotic Brass Ensemble, Kano, Bashy, De La Soul, Little Dragon, sinfonia ViVa και The Syrian National Orchestra for Oriental Arabic Music.

-------------------------------------------------------------------------------------

*ΤΟ ΑΤΟΥ

Δε μπορείς να ξεχωρίσεις τόσο απλά ένα και μόνο κομμάτι για να το θεωρήσεις το καλύτερο του άλμπουμ. Κι ίσως αν πείς ένα, θα βρεθεί κάποιος για να πει κάποιο άλλο. Ξεχωρίζω τρία που μου άρεσαν περισσότερο, χωρίς σειρά προτίμησης: On melancholy hill, To binge, Cloud of unknowing.

*ΤΟΥ ΠΕΤΑΜΑΤΟΥ

Κι όμως υπάρχει! Κι όχι μόνο υπάρχει, αλλά θα αποτελέσει και το τρίτο single που θα κυκλοφορήσει: Superfast jellyfish. Δεν είναι τόσο άσχημο, αλλά είναι κάπως παράταιρο σε σχέση με τα υπόλοιπα.

*ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΩ Ή ΝΑ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΩ;

Αξίζει 100% τα λεφτά του και θα αποτελέσει σίγουρο έσοδο της δισκογραφικής καθώς αναμένεται να πουλήσει τρελά, όπως και τα δύο προηγούμενα.

*ΚΟΝΚΛΟΥΖΙΟΝ

Θα αργήσουμε πολύ να τους ξανακούσουμε, καθώς εμφανίζονται περίπου κάθε πέντε χρόνια. Αν τελειώσουν και με την ταινία - να δούμε πότε θα τα καταφέρουν με αυτό το σταμάτα-ξεκίνα - θα περιμένουμε με αγωνία το επόμενο βήμα. Απλά, αν μπορούσαν να σταματήσουν να κατηγορούν τον καταναλωτισμό θα ήταν πολύ καλά. Άλλωστε, αυτός τους έφτασε εκεί που έχουν πάει. Καινούριοι Bono μας βρήκανε...

*ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

8/10