6.9.10

Milan Kundera | L' Identité


Εκδόσεις | Εστία
Σελίδες | 188
Έτος έκδοσης | 1998

-------------------------------------------------------------------------------------

Δεν είναι πρέπον, όμως συμβαίνει αρκετές φορές, να διαμορφώνεις μία άποψη για ένα συγγραφέα από ένα ή δύο βιβλία που έχεις διαβάσει. Ορισμένες φορές αυτό καταλήγει σε εμπάθεια κι άλλες σε λατρεία, τις περισσότερες φορές όμως είναι απλά μία λανθασμένη άποψη. Μου έχει συμβεί δύο φορές, με αντιφατικά αποτελέσματα είναι η αλήθεια:
Στην πρώτη περίπτωση, μέσα στη γενική αναμπουμπούλα και στο μεγάλο χαμό της εποχής, βρέθηκα κι εγώ να διαβάζω το The Alchemist του Paulo Coelho. Εντυπωσιακό βιβλίο στην πρώτη του ανάγνωση, σε κάνει κι εσένα μέρος της ιστορίας και, ουσιαστικά, καταλαβαίνεις γιατί είναι δικαιολογημένος ο χαμός που γίνεται. Όταν όμως διάβασα και τα By The River Piedra I Sat Down And Wept και The Devil And Miss Prym (διάβασα και το The Manual Of The Warrior Of Light αλλά δεν είναι της παρούσης να σχολιαστεί) διαπίστωσα πως ο Coelho έχει ένα συγκεκριμένο θέμα στο μυαλό του: κάπως πάει η ζωή, κάτι συμβαίνει και στραβώνει ή έχουμε κάποια αμφιβολία ή ένα δίλημμα, αλλά στο τέλος όλα πηγαίνουν κατ' ευχήν. Από τότε αποφάσισα να μην ξαναδιαβάσω βιβλίο του, παρόλο που η βιβλιογραφία του είναι αρκετή εκτενής και ίσως να πέφτω έξω.
Στη δεύτερη περίπτωση, βρέθηκε στα χέρια μου το Jitterbug Perfume του Tom Robbins. Κατάπληκτος και πάλι από την πρώτη επαφή με το έργο του συγγραφέα ανέμενα τη δεύτερη επαφή μας. Και τελικά ξαναβρεθήκα με ένα έργο του στα χέρια μου, μόλις πρόσφατα, το Still Life With Woodpecker. Εδώ όμως οι απόψεις άλλαξαν άρδην, αλλά προς το καλύτερο. Διαπιστώνεις πως ο Robbins έχει έναν υπέροχο τρόπο να σου παρουσιάζει την ιστορία του, εντελώς διαφορετικά απ' ότι σε κάποιο άλλο έργο του.
Η περίπτωση, βέβαια, με τον Coelho ήταν λίγο επικίνδυνη εξ αρχής, διότι το πρώτο ανάγνωσμα ήταν και το πιο κλασσικό του έργο. Κάπως έτσι επικίνδυνα ξεκίνησε και η αναγνωστική σχέση με τον Milan Kundera, με ότι πιο κλασσικό από τον Τσέχο συγγραφέα, το The Unbearable Lightness Of Being (κάποιοι ίσως να διαφωνήσουν και να θεωρήσουν το The Joke ως πιο κλασσικό). Όταν έφτασε η ώρα για τη δεύτερη επαφή μου με βιβλίο του, βρέθηκα με το L' Identité στα χέρια μου. Κι όταν το τελείωσα, έμεινα άφωνος.
Για ακόμη μία φορά ο Kundera βάζει κάποιους να βγάλουν τα εσώψυχά τους (βασικά, τα δικά του εσώψυχα). Κι αν στο μεγάλο του έργο η "Άνοιξη της Πράγας" του 1968 είναι άριστη ως background, εδώ τα πράγματα απλώς παραπαίουν. Μοιάζουν όλα χωρίς συνοχή, ένα ζευγάρι που μέσα σε μία εβδομάδα αλλάζει απότομα απόψεις και ιδέες ο ένας για τον άλλον, προτάσεις και φιλοσοφίες του Kundera ξεστομίζονται από τους ήρωες χωρίς κανένα προφανή λόγο και, τελικά, αφού μπουρδουκλώνεσαι, καταλήγεις στις 2-3 τελευταίες σελίδες να βλέπεις πως όλα ήταν χωρίς νόημα, όπως και οι κάποιες ώρες που πέρασες διαβάζοντας το βιβλίο.

-------------------------------------------------------------------------------------

*Η ΑΤΑΚΑ
Η φράση της Σαντάλ αντηχούσε μες στο κεφάλι του, κι εκείνος φανταζόταν την ιστορία του σώματός της: σώμα χαμένο ανάμεσα σε μυριάδες άλλα, ως τη μέρα που ένα βλέμμα πόθου σταμάτησε πάνω του και το τράβηξε από το νεφελώδες πλήθος. Έπειτα τα βλέμματα πλήθυναν και πυρπόλησαν το σώμα αυτό, που διασχίζει έκτοτε σαν δαυλός τον κόσμο. Τώρα είναι η εποχή μιας ολόφωτης δόξας αλλά, σύντομα, τα βλέμματα θ' αρχίσουν ν' αραιώνουν, το φως σιγά σιγά να σβήνει, ως τη μέρα που αυτό το ημιδιάφανο, μετά διάφανο, μετά αόρατο σώμα θα περπατάει στους δρόμους, σαν ένα περιπλανώμενο μικρό τίποτα. Σ' αυτήν τη διαδρομή, που οδηγεί την πρώτη αορατότητα στη δεύτερη, η φράση "οι άντρες δε γυρίζουν πια να με κοιτάξουν" είναι το κόκκινο λαμπάκι που δείχνει πως άρχισε η σταδιακή εξάλειψη του σώματος.

*ΑΞΙΖΕΙ Ή ΔΕΝ;
Δε θα το έλεγα. Βέβαια, ως μικρό βιβλίο σημαίνει ότι είναι φθηνό και δε θα σου πάρει και πολύ χρόνο. Αλλά καλύτερα να το αποφύγουμε.

*ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
5/10

No comments: